Πώς έμαθα να κάνω αυτό που κάνω…

έτυχε το τελευταίο διάστημα να έχω αρκετούς πελάτες οι οποίοι ολοκλήρωσαν τις συνεδρίες τους και άλλους που επέλεξαν να σταματήσουν γιατί κάτι δεν κόλλαγε μεταξύ μας. Και επειδή είναι πολύ σημαντικό να μπορώ να έχω feedback και απο τις 2 κατηγορίες πελατών, θυμήθηκα το πόσο συνηθισμένη είμαι στο να λαμβάνω καλό και καλό feedback!

19 χρόνια πριν ξεκινούσα την εκπαίδευση μου στο Λονδίνο και συνάντησα για πρώτη φορά ένα one-way καθρέφτη! Μέσα στο δωμάτιο ήταν άλλοι θεραπευτές και εγώ μέσα από το καθρέφτη μπορούσα να μάθω μέσα από την δική τους εμπειρία.

Συνήθως ο supervisor θα μας εξηγούσε όταν θα υπήρχε ένα ζευγάρι το οποίο είχε έρθει για ραντεβού και θα μας έλεγε να παρατηρήσουμε όταν "η γυναίκα για παράδειγμα αδυνατούσε να κοιτάξει τον άνδρα της στα μάτια, ενώ εκείνος μπορεί να της έλεγε πόσο πολύ την ήθελε", ή πώς "ένα παιδί θα αγαπούσε πάντα τους γονείς του παρόλες τις τραυματικές εμπειρίες που μπορεί να είχε βιώσει δίπλα στον πατέρα του" ενώ εμείς από πίσω μπορεί να μην πιστεύαμε στα αυτιά μας με αυτά που περιέγραφε... 

Δεν άργησε φυσικά να έρθει και η δική μας σειρά όπου θα βρισκόμασταν μπροστά από τον καθρέφτη και συνήθως θα βρισκόταν από πίσω σίγουρα ο supervisor μας και ενδεχομένως και η υπόλοιπη ομάδα με trainees... Ο supervisor θα παρακολουθούσε την εξέλιξη της συνεδρίας και είτε είχαμε συμφωνήσει ότι στα μισά του ραντεβού θα έβγαινα έξω από το δωμάτιο και θα πήγαινα να τον συναντήσω πίσω από τον καθρέφτη, είτε θα χρησιμοποιούσε το τηλέφωνο που υπήρχε στην αίθουσα με τον πελάτη!🙈🙈

Mε την βοήθεια του τηλεφώνου θα μου έδινε επιτόπου καθοδήγηση ή ακόμα θα έχτιζε την στρατηγική που θα έπρεπε να ακολουθήσω στην συνέχεια της συνεδρίας! (Φυσικά όλο αυτό γινόταν με την συγκατάθεση του πελάτη ο οποίος και γνώριζε ότι υπήρχε ο supervisor είτε και ολόκληρη η υπόλοιπη ομάδα από πίσω από τον καθρέφτη)!

Δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που βρέθηκα εγώ με πελάτη μέσα στο therapy room! Όσο περίμενα να εμφανιστεί ο πελάτης, έβλεπα τον εαυτό μου στον καθρέφτη της αίθουσας και προσπαθούσα να υπενθυμίσω στον εαυτό μου να μην ξεχάσει να αναπνέει, να έχει εμπιστοσύνη ότι θα βρει τις κατάλληλες λέξεις να εκφραστεί στα αγγλικά και ότι ο χρόνος θα κυλούσε, θέλει δεν θέλει!!!! Δεν θυμάμαι να έχω νιώσει μεγαλύτερη έκθεση και αγωνία, τα χέρια μου ιδρώνανε και προσπαθούσα να ασχοληθώ με την αίθουσα, με τις καρέκλες, τα παράθυρα, για να ξεχαστώ και να νομίζω ότι έχω καλύτερο έλεγχο της κατάστασης...😳

Φαντάσου τον τρόμο μου όταν βιντεοσκοπούσαμε τις συνεδρίες και έπρεπε στο τέλος να την ξαναδούμε είτε μόνοι μας είτε με την παρουσία του supervisor, δηλαδή να έχεις περάσει όλη την αγωνία και να πρέπει να την ξαναδείς κιόλας!!! 

Αυτή η εκπαίδευση διήρκησε 2 χρόνια, με βλέπανε, τους έβλεπα και η επανάληψη μέσα από την βιντεοσκόπηση ήταν συγκλονιστική και ωμή! Η μνήμη έχει την ικανότητα να σε κάνει να νομίζεις κάτι άλλο, (για αυτό και αξιοποιώ την βιντεοσκόπηση με τους πελάτες μου) αλλά το βίντεο ερχόταν να επιβεβαιώσει την χρησιμότητα της τεχνικής με τον πελάτη ή την αποτυχία στην σύνδεση...

Η εκπαίδευση ήταν πολύ απαιτητική αλλά ο στόχος ήταν να μπορέσουμε να μάθουμε ο ένας μέσα από τον άλλον και να καταφέρουμε να κατανοήσουμε καλύτερα την τέχνη της ψυχοθεραπείας! Είχαμε πάει εκεί για να γίνουμε καλύτεροι θεραπευτές και αυτό θα γινόταν μόνο μέσα από ουσιαστικό feedback. 

Για αυτό τον λόγο έχω μάθει να δέχομαι καλή και κακή κριτική, γιατί έχω μάθει να αποδέχομαι και τις 2 πλευρές, όχι μόνο την δική μου. 

Έχω συνειδητοποιήσει επίσης ότι δεν θα είμαι η κατάλληλη θεραπεύτρια για πολύ κόσμο, όπως δεν ταιριάζεις με όλον τον κόσμο στην ζωή σου, έτσι και στην ψυχοθεραπεία, είμαι συνειδητοποιημένη ότι δεν θα ταιριάζω με όλους τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται να ξεκινήσουν ψυχοθεραπεία. 

Για αυτό επίσης είναι απαραίτητη και η εποπτεία, γιατί δίνει τη δυνατότητα στον θεραπευτή να συμπεριλάβει μια ακόμη οπτική και να μην μείνει κολλημένος με την δική του υπόθεση! 

Στο τέλος της ημέρας με ανακουφίζει το γεγονός ότι συνεχίζω να αγαπώ αυτό που κάνω, να αποδέχομαι τις αδυναμίες μου και να μην υπάρχει μέρα που να σκέφτομαι ότι θα ήθελα να ήμουν κάπου αλλού!

Previous
Previous

Πότε έκανες ένα φίλο τελευταία;;;

Next
Next

Η συστημική ψυχοθεραπεία στην πράξη