Πώς να αγαπήσεις την ελαττωματική σου οικογένεια σου;
Δεν θα ξεχάσω όταν έκανα την εκπαίδευση μου πάνω στην οικογενειακή θεραπεία που η τότε εκπαιδεύτρια μου μας έλεγε οτι "ο ορισμός της δυσλειτουργικής οικογένειας είναι η οικογένεια που αποτελείται απο παραπάνω απο 2 μέλη"!
Και επειδή η οικογένεια προκύπτει πολύ συχνά σαν θέμα συζήτησης στην δουλειά μου, σκέφτηκα να μοιραστώ κάποια σημαντικά σημεία που είναι χρήσιμο να έχεις κατά νου όταν σκέφτεσαι την δική σου οικογένεια ή οποιαδήποτε άλλη οικογένεια!
1) Κάθε οικογένεια κινείται ανάμεσα σε λειτουργική και δυσλειτουργική αναλόγως με το τί μπορεί να συμβαίνει την εκάστοτε στιγμή! 🧐🤨
Συνήθως σε σημαντικές αλλαγές όπως η γέννηση ενός μωρού, μια απόλυση, η αλλαγή σπιτιού, ο θάνατος ενός παππού, μια πανδημία, όλες αυτές οι αλλαγές δημιουργούν άγχος στα μέλη της οικογένειας. Και έτσι το ζητούμενο της οικογένειας είναι να βρεθεί και πάλι σε μια ισορροπία - αλλά σε αυτές τις στιγμές είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι το κάθε μέλος της οικογένειας μπορεί να αντιμετωπίζει το άγχος με εντελώς διαφορετικό τρόπο! Οπότε μπορεί ένα μέλος να λέει ότι είναι μια χαρά, ενώ μπορεί να υπάρχει ένα άλλο μέλος που να μην είναι και την περίοδο εκείνη να εμφανίσει κάποιο σημαντικό πρόβλημα... Σε εκείνες τις συνθήκες είναι καλό να θυμάσαι ότι αντί να κατηγορείς κάποιο μέλος της οικογένειας ότι είναι το προβληματικό ή ότι είναι το δύσκολο μέλος, ότι ουσιαστικά μέσα απο το "πρόβλημα" που παρουσιάζει προσπαθεί να δείξει ότι υπάρχει ένα distress στο οικογενειακό σύστημα!!!
Δυστυχώς υπάρχουν dysfunctional families και ο ορισμός αυτός ισχύει όταν σε μια οικογένει υυπάρχουν περισσότερα αρνητικά απο θετικά στοιχεία, όταν δεν υπάρχει καλή πρόθεση, όταν δεν προσπαθεί κάποιος για την βελτίωση της οικογενειακής κατάστασης- όταν υπάρχει πολυ κακή επικοινωνία, όταν υπάρχει ανασφάλεια και μπέρδεμα ανάμεσα στην αγάπη και τον έλεγχο.
Οι υγιείς οικογένειες έχουν ευελιξία, δεν είναι κολλημένες σε ένα πράγμα, αλλά προσαρμόζονται στα καλά και στα άσχημα. 👏👏👏
Θέλοντας να κατανοήσει κανείς τί μπορεί να συμβαίνει στο οικογενειακό σύστημα, το ζητούμενο είναι να καταλάβεις τί μπορεί να συμβαίνει το οποίο όμως μπορεί να ΜΗΝ εκφράζεται ανοιχτά. 2) Γιατί κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της κανόνες που ορίζουν τί μπορεί να λέγεται και τί όχι. Για παράδειγμα μια οικογένεια μπορεί να έχει ορίσει τον κανόνα ότι ποτέ δεν μιλάμε ανοιχτά, είναι καλύτερο να δείχνουμε ότι όλα είναι καλά, ή ότι το να ζητήσεις βοήθεια δεν είναι οκ οπότε εσύ που μπορεί να νιώθεις έντονα την ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον γιατί μπορεί να έχεις για παράδειγμα κατάθλιψη να καταλήγεις να γίνεσαι ο περίεργος και ο outsider, και αυτό να σε κάνει να αμφιβάλεις για εσένα και για την αποδοχή/ομοιότητα σου με το ευρύτερο οικογενειακό σου σύστημα!
3) Και είναι εξίσου σημαντικό να παρατηρήσεις αν η διαφοροποίηση είναι κάτι το οποίο επιτρέπεται στην οικογένεια σου. Όταν οι οικογένειες δεν επιτρέπουν διαφορετικούς τρόπους που μπορεί ο καθένας να εκφραστεί, καταλήγουν να δημιουργούν τοίχους μεταξύ τους και έτσι καταλήγουν τα μέλη να αισθάνονται αποκομμένα, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται και η ψυχική τους υγεία... συνήθως οι άνθρωποι οι οποίοι ζητούν βοήθεια είναι αυτή που λένε την αλήθεια - αυτοί που έχουν αποκτήσει την ικανότητα να μπορούν να παρατηρούν το τί συμβαίνει κρυφά στην οικογένεια - όμως επειδή αντιδρούν διαφορετικά απο την υπόλοιπη οικογένεια - για παράδειγμα μπορεί να ζητάνε βοήθεια όταν το σύστημα λέει ότι δεν ζητάμε βοήθεια, απλά τα κρατάμε κρυμμένα και πάμε παρακάτω - οπότε μπορεί στο τέλος το οικογενειακό σύστημα να μην μπορεί να κατανοήσει γιατί το συγκεκριμένο μέλος να θέλει να αντιδράσει διαφορετικά... Αυτά τα μέλη της οικογένειας είναι εκείνα που έχουν μάθει να παρατηρούν το τί μπορεί να συμβαίνει μέσα στην οικογένεια και να βρίσκουν το παράδοξο με αυτό που τελικά μπορεί να εκφράζεται ανοιχτά σε τρίτους...
Για παράδειγμα μπορεί να υπάρξει μια σημαντική απώλεια στην οικογένεια και ο τρόπος που αντιδρούν τα μέλη είναι να μην μιλάνε ποτέ για αυτό, σαν να μην έγινε!… Γιατί μπορεί να υπάρχουν άγραφοι κανόνες που ορίζουν ότι τα μέλη της οικογένειας πρέπει να είναι οκ, να είναι πάντα με καλή διάθεση και απλά να καταφέρνουν να προχωράνε την ζωή τους… Οι κανόνες δεν τους επέτρεπαν να μιλάνε για το πως μπορεί να νιώθουν πραγματικά, οτιδήποτε δύσκολο ή στενάχωρο ήταν απαγορευμένο…
4) Οι γονείς πάντα κάνουν το καλύτερο που μπορούν με βάση το πλαίσιο το οποίο και οι ίδιοι έχουν μεγαλώσει, με αυτό που έχουν βιώσει και με τις δυσκολίες που είχανε να αντιμετωπίσουν! Kαι για να μπορέσεις να μάθεις πράγματα για την οικογένεια σου, για το παρελθόν καθώς επίσης και για επαναλαμβανόμενα σχήματα, το καλύτερο εργαλείο για αυτό είναι το γενεόγραμμα!
Όσο πιο σύντομα συνειδητοποιήσεις οτι δεν υπάρχει τέλειος γονέας τόσο το καλύτερο για σένα! Τα λάθη είναι αναπόφευκτα και ανθρώπινα… Η αγάπη είναι messy και κουραστική και σε γεμίζει, τίποτα δεν ειναι άσπρο ή μαύρο! Ταυτόχρονα ειναι εξίσου σημαντικό να είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου και τους άλλους τριγύρω σου και να συγχωρείς…
(Μην ξεχνάς οτι πριν απο το 1970 οι γονείς πίστευαν οτι ο ρόλος τους ήταν να κρατήσουν τα παιδιά τους ζωντανά, να τους παρέχουν μια σκεπή πάνω απο το κεφάλι τους, να έχουν ένα πιάτο φαγητό και να πάνε στο σχολείο! Τώρα πια υπάρχουν τόσες πολλές πληροφορίες γύρω απο το parenting που ειναι περιττή η σύγκριση)…
Ακόμα και αν είναι οι «χειρότεροι» γονείς θα υπάρχει πάντα ένα κοινό κομμάτι που θα είναι το ίδιο με τα παιδιά τους, οι γονείς υπάρχουν στις αναμνήσεις μας, είναι κομμάτι μας, μας επηρεάζουν, μας πλάθουν, οπότε είναι σημαντικό να αναγνωρίζεις ότι δεν μπορείς έτσι απλά να τους ξεκόψεις... Είναι πολύ πιο βαθύ το δέσιμο και απροσδόκητο...
Τώρα θα ήθελα να μου πεις τί θα ήθελες να κρατήσεις απο τα παραπάνω σημεία; Με τί μπορεί να ταυτίστηκες;
